Resurrection/Tinsa'e ትንሣኤ

ከክርስቶስ ጋር መነሣት

“ከክርስቶስ ጋር ከሞትን፥ ከእርሱ ጋር ደግሞ በሕይወት እንድንኖር እናምናለን።”

    ሮሜ፥ ፮፥ ፯ ፰

ስለ ትንሣኤ ሲታሰብ፥ ቀድሞ  የሚመጣው፥ የሞት ጉዳይ ነው። ሞት የማይቀር የተፈጥሮ  ሂደትና በትቂቶች ዘንድ የሚጠበቅ ክስተት ቢሆንም፥ በብዙ ሰዎች ዘንድ ግን፥ የሚያስፈራና የሚያስደነግጥ እውነታ ነው። ሞት፥ በሳይንስ፥ ሕይወትን ደግፈው ያኖሩ አካላት፥ ለምሳሌ እንደ  ልብ ያሉ፥ አገልግሎት ማቆማቸውን ሲያመላክት፥ በማኅበራዊ  ሕይወት ግን፥ አንድ ወጥ የሆነ ትርጕም ያልተገኘለት፣ ለዘመናት የሃይማኖትና የፍልስፍና ጠበብቶችን ያነጋገረና፣ በማነጋገር ላይም የሚገኝ፥ የሕይወት ሌላኛው ገጽታ ነው። ሞት፥ በቅዱሱ መጽሐፍ፥ ከ፰፻ ጊዜ በላይ ተጠቅሷል። ቅዱስ ጳውሎስም በመልእክቱ፥ “ከክርስቶስ ጋር ከሞትን፥ ከእርሱ ጋር በሕይወት እንኖራለን።”በማለት የሚያስፈራው ሞት፥ ለመኖር ምክንያት ሊሆን እንደሚችል ይመክራል።  ታዲያ በዚህች አጭር ጽሑፍ የምንመለከትው፥ ስለሞት ምንነት ሳይሆን፥ ሞት ከሕይወት ጋር ያለውን ግንኙነት ይሆናል።  

የሞት አገባባዊ ትርጕም፦

በክርስትና ሃይማኖት፥ ሞት በሁለት ይከፈላል፤ የመጀመሪያው ሞት፥ ሰው^[1] ከአራቱ ባሕርያተ ሥጋ የተፈጠረ በመሆኑ ዐፈር ነዉና፥ ወደ ተፈጠረበት ዐፈር የሚመለስበት የሥጋ ሞት ነው። ዘ. ፫፥ ፲፱። ሁለተኛው ሞት ደግሞ፥ ሰው ከሦስቱ ባሕርያተ ነፍስ ስለተፈጠረ፥ የማትሞትና የማስበሰብስ ነፍስ አለውና፥ ከእግዚአብሔር ክብር ተለይቶ የሚኖረው፥ የስቃይ ኑሮ ነው። የመጀመሪያው ሥጋዊ ሞት፥ ሁሉም የሰው ዘር የማይቀርለት ሞት ነው፤ ሁለተኛው ሞት ግን፥ ሰዎች ከአምላካቸው ጋር የሰመረ ግንኙነት ሲኖሩ የማያስፈራቸውና፥ ሥጋዊ ኑሯቸውን ያለእግዚአብሔር በዘፈቀደ ኖረው ሲሞቱ ደግሞ፥ እጅግ በጣም የሚያስፈራ እንደሆነ፥ ቅዱስ ዮሐንስ በራእዩ አብራርቶታል። ራዕ.፳፥ ፮።

እግዚአብሔር፥ አባታችን አዳምን፦ “መልካምንና ክፉን ከሚያስታውቀው ዛፍ አትብላ፤ ከእርሱ በበላህ ቀን ሞትን ትሞታለህና።”ብሎት ነበር። ዘፍ. ፪፥፲፯። ነገር ግን፥ አዳም ከዛፊቱ  በበላ ጊዜ ወዲያውኑ በሥጋ አልሞተም፤ ስለዚህ፥ ሞት ማለት፥ ከእግዚአብሔር ክብር ተለይቶ፥ ከዓላማ ውጭ ሁኖ መኖር ማለት እንጅ፥ በሥጋ መሞት ማለት እንዳልሆነ እንገነዘባለን። የጠፋውን ልጁን መመለስ ይጠባበቅ የነበረውም አባት ልጁ  ሲመለስ፥ “ይህ ልጄ ሞቶ ነበርና፥ ደግሞም ሕያው ሆኖአል፤” ያለው፥ ልጁ፥ እኛ እንደምናስበው ዓይነት ሞት ሞቶና ተቀብሮ ስለነበረ አይደለም። ሉቃ. ፲፭፥ ፳፬። ነገር ግን፥ በሥጋ ሞተው፥ በነፍስ ግን ሕያው ሆነው የሚኖሩ ሰዎች እንዳሉ ሁሉ፥ በሥጋ እየኖሩ፥ በመንፈስ ግን የሌሉ፣ የቁም ሙቶች እንዳሉ ለማሳየት ነው። እንደ መጽሐፍ ቅዱስ ሃሳብ፥ ሙታን የሚባሉት የተፈጠሩበትን ዓላማ የማያውቁ፣ በአዳማዊ አለመታዘዝ የሚኖሩ፣ ከፍቅር ይልቅ በጥላቻ፣ ከመገንባት ይልቅ በማፍረስ ፥ ከመፈወስ ይልቅ በማፍረስ፣ ከእውነት ይልቅ በሐሰት፣ ከወንድማማችነት ይልቅ በጠላትነት፣ ከማስማማት ይልቅ በማጣላት፣ የሚኖሩ ሰዎች ናቸው።

በመንፈሳዊው ዓለም፥ ሞት የሐጢአት ውጤት ነውና፥ በአዳም አለመታዘ ምክንያት ወደ  ሰዎች መጣ፤ ሮሜ ፭፥ ፲፪። ሰዎችም፥ የሞት ተገዥዎች ሆኑ። ታዲያ ሰው ራሱም ሆነ፥ በሰው ምክንያት የተረገመችው ምድር ያበቀለው መስዋዕት፥ የሰውን ልጅ ወደ ቀደመ ክብሩ መመለስ ስላልተቻላቸው፥ ሞትን ይሽር ዘንድ፥ ክርስቶስ ወደ ዓለም ሰው ሆኖ መጣ። ‘ሰጥቶ መቀበል ይሉሃል ይሄ ነው።’ የማይሞተው አምላክ በሥጋ ሲሞትና የሰውን ባሕርይ ባሕርዩ ሲያደርግ፥ ሞት የተፈረደበት የሰው ዘር ደግሞ፥ የወረደውን የአምላክን መለኮት ባሕርዩ  አድርጎ፥ ከሞት ተነሳና በሞት ላይ እንደገና ሥልጣንን ተቀዳጀ።   

ከክርስቶስ ጋር መሞት፤

ቅዱስ ጳውሎስ እንዳስተማረን፥ ክርስቶስ በሞቱ ሞትን ሽሮታል፤ የሞትን ፍርሃትና መውጊያም አስወግዶታል። ፩ኛ ቆሮ. ፲፭፥ ፶፫፣ ዕብ. ፪፥ ፱። ይህ ማለት ግን፥ በሥጋ አንሞትም ማለት አይደለም፤  ነገር ግን፥ የዚህን ዓለም የሐጢአት ሥራ ስለክርስቶስ ብለን፥ ከናቅነውና ፥ ራሳችንን ለምቀኝነት፣ ለጥላቻ፣ ለአድመኝነት፣ ለዝሙትና ለመሳሰለው ክፉ ነገር፣  እንደሞተ ሰው ከቆጠርነው፥ ከክርስቶስ ጋር በእውነት ሞተናል ማለት ነው፤ ክርስቶስ በተከሰሰ ጊዜ፥ ቢናገራቸው ሊያሳምኑ የሞችሉ፥ ብዙ መልካም ቃላት ነበሩት፤ ነገር ግን ዝም አለ፤ ምራቅ ለተፋበት ሰው፥ ሊመልስለት የሚችለው፥ ብዙ ዋጋ ነበረው፤ ነገር ግን እንደ ክፋቱ አልመለሰለትም፤ ለተመጻደቁበት፥ እውነተኛነቱን የሚያሳይበት፥ ብዙ መንገድ ነበረው፤ ነገር ግን በጽድቅ ለሚፈርደው አሳልፎ  ሰጠ  እንጅ። ፩ኛ ጴጥ. ፪፥፳፬። ስለዚህ ከክርስቶስ ጋር መሞት ማለት፥ ሸክምን ሁሉ ቶሎም የሚከበንን ኃጢአት አስወግደን፣ የእምነታችንንም ራስና ፈጻሚውን ኢየሱስን ተመልክተን፥ በፊታችን ያለውን ሩጫ በትዕግሥት መሮጥ ማለት ነው። ዕብ. ፲፪፥ ፩።

ማጠቃለያ፦ ከክርስቶስ ጋር በሕይወት መኖር፤

ሞት ለክርስቲያኖች፥ እንደራሳቸው ሳይሆን፥ እንደ  እግዚአብሔር ፈቃድ ለሚኖሩት፥ ከሚያልፈው ዓለም ወደማያልፈው ዘለዓለማዊ ሕይወት መሸጋገሪያ ድልድይ ነው። ስለዚህም ቅዱሳን ሥጋዊ ሞትን፥ ጊዜውን ጠብቆ  እስኪመጣ ድረስ ይናፍቁታል። ቅዱስ ጳውሎስ፥ “ለእኔ ሕይወት ክርስቶስ፥ ሞትም ጥቅም ነውና።” ይለናል። ፊል.፩፥፳፫። ምክንያቱም፥ በሥጋዊ ሞት መሄድ፥ ከክርስቶስም ጋር ለመኖር ስለሆነ፥ ይናፈቃል፤ ከሁሉ ይልቅ እጅግ የሚሻል ነውና፤ ክርስቶስን አምነው የሞቱ፥

1. ለዘለዓለም ከእርሱ  ጋር ይኖራሉ፤ ኢሳ.፴፭፥፲፣ ሉቃ. ፳፫፥ ፵፫

2. አጥርተው ያያሉ፤ አዋቂዎች ይሆናሉ፤ ፩ኛ. ቆሮ. ፲፫፥፲፪

3. ዕረፍትን ያገኛሉ፤ ራዕ. ፯፥፲፩፣ ፲፬፥፲፫

4. ከክርስቶስ ጋር፥ ሺህ ዓመት ይነግሣሉ። ራዕ. ፳፥፮

---

[1] ሰው የሚለው ሃሳብ፥ ሰብእ ከሚለው የግእዝ ቃል የተወረሰ ሲሆን፥ ትርጕሙም፥ ከሰባት ንጥረ ነገሮች/ባሕርት የተሰራ ማለት ነው፤ ሰባቱም፥ አራቱ  ባሕርያት ሥጋ፥ ሦስቱ  ደግሞ  ባሕርያተ ነፍስ ይባላሉ።